Eg har vondt!

Eg e en dårlige blogger. Eg ska ikkje prøva å skylla på at eg har dårlige tid, sjøl om eg har det. Men eg vett at eg har hatt goe nok ti te å i det minsta sei ka så har skjedd. Sjøl om det kansje ikkje har skjedd så veldig mye spennandes i det sista. Men då konne eg aligavel ha skreve det. Så unnsjuld te alle mine lesere for at de har tatt seg ti te å skriva inn blogg addressen min og gått inn her og sitt at eg ikkje har skreve noge nytt.

Men det så skjedde i dag må eg fortella.

Klokkå e 07:52. Eg har pakkt skoletingå mine ner, og tar på meg mopedhjelmen min, og går ud fra huset. Eg går te mopeden min. Låsan opp og startan ve å trø an i gang. Eg kjøre ud av innkjørselen, ner gadå mi, og inn på Strandgadå (merr elle mindre hovedgadå fra Sandnes mot Kvadrat). Ude regne det, så der e glatt. Eg pleie alltid å ver forsiktige når der e glatt. Det e så lett å skli då. Så eg unngår å kjøra på de kvide stribene så danne et gangfelt.
Eg kjøre i 40 km/t som e fartsgrenså. Eg kjøre fint og beint, og i tillegg så holde eg fartsgrenså. Alle sjåføra sko vert så meg. Elle ikkje...
Plutselig ser eg bilen foran meg stoppe. Eg reagere lynraskt og trykke inn bremså. Men det sko ver lettare sagt en gjort. I bremså va der et slags hakk som stoppte opp håndå mi i nogen mikrosekund fra å bremsa 100%. Men eg komme øve hakket, og bremse for full juling me begge bremsene. Men det va forseint.
PANG!!!, seie det. Au, seie eg. Offdå, seie han så kjørte bilen foran meg då han kom ud, før han fortsatte:
- Går det bra?
På det tidspunkt kjente eg bare en smerte som blei et helvede å ha på seg. Kneet donka og det reiv så faen i skulderen.
- Ja, det går fint, sa eg. (eg prøvde å spela tøffing) Koss går det med deg? E du liga fine du? fortsatte eg.
- Ja, eg har det fint. Men det e verre me bilen.
Helvette, eg har krasja! Det gjekk opp for meg der. Joachim Joachimsen har krasja! Satan. Selvfølgelig e det verre me bilen. Eg kjørte jo rett i an i 20 km/t. Fasan, det komme sikkert te å bli dyrt. Eg tar en kikk opp mot bilen for å se på skadene. Det såg ikkje så gale ud. Eg såg bare en bulk. Sannsynligvis fra styret mitt. Men eg kjenne det på meg at det kan bli dyrt. En liden bulk ska fusst "bulkas ud" før kansje heile bilen må omlakkeras. Mongo! Det kan bli jævlig dyrt!
- Me får vel skriva en skademelding, seie han.
- Ja, me må nesten det, seie eg.
Me kjøre inn på parkeringsplassen te MC-butikken. Jess, nå føle eg meg kule. Eg står parkert med en krasja scooter på MC-butikkens parkeingsplass, der kun de hardaste Harley Davidson folkå henge og mekke på syklane sine. Finns det en bedre parkeringsplass for en krasja scooter? Tvilsomt. De komme sikkert te å brennan.
Klokkå e 08:06 nå. Eg sidde inne i bilen te en fremmed mann og skrive en skademelding. Eg skrive førerens navn, alder og addresse. Og eg skrive mor mi sitt navn på kem så eige forsikringå.
- Signe Elin? E det mor di det? Spør sjåføren av bilen foran meg plutselig.
- Ja...Kjenne du hu?
- Ja, eg jobbe på rådhuset me hu. Men eg jobbe i en aen avdeling enn hu.
- Å jasså? Så stiligt, sa eg og kjente at eg blei småligt flaue der eg satt. Her satt eg altså me ein så jobbde me mor mi, og eg hadde nettopp krasjt og lagt en bulk i bilen hans. Fine greier.
Klokkå e 08:26. Eg e hjemma. Mannen har kjørt meg hjem. Eg lokke dørå.
Eg har det vondt. Eg har det veldig vondt. Det e lenge siå eg har hatt det så vondt. Eg begynne nesten å grina. Men eg har så vondt i skulderen og i kneet at eg ikkje for det te.
Eg går inn på badet og tar av meg klenå. Det jørr vondt å ta de av, men eg får det te. Eg kikke i speilet og forvente å se store sår. Men eg ser bare at eg e røe. Eg prøve å grina, men eg får det ikkje te. Så eg jekk å la meg på sofaen, og der ligge eg ennå. Mamma har komt hjem nå, med chips og brus. Eg blei litt bedre av det.

Scooterboy kl 15.45